Flytjum á Jótlandsheiðar!

Í morgun fékk ég símtal frá Steina vini mínum sem nú býr í Kollund á Jótlandi, rétt hjá Flensborg í Þýskalandi.  Í okkar langa símtali kom meðal annars fram að Steini fer nú brátt að huga að fyrsta slætti. Farið er að grænka í Kollund og hann gat lýst veðrinu svo að þar væri komið vor. Hann sat út á veröndinni heima hjá sér þegar hann talaði við mig.  Við rifjuðum upp nokkra hressilega íslenska vetra, m.a. veturinn 1999-2000 og janúar til febrúar 1991. Þá gustaði vel um okkar kalda sker.

Ég gæti alveg hugsað mér að flytja á Jótlandsheiðar.  Það var svosem ekki vitlaus hugmynd þarna fyrir nokkrum öldum síðan hjá dönskmenntuðu embættismönnunum okkar að flytja þjóðina alla á hlýrri slóðir. Nú þarf ekki ráðgjöf embættismanna. Í dag höfum við val og ekkert sem heftir okkur annað en heimabakaðar skuldir og ósýnileg bönd sem kallast ættjarðarást.

Versta óveðrið í vetur

Vatnsdeigsbollubakstur í kuldatíð

Etv. ekki heppilegt veður til útivistar þessa dagana en tilvalið er að nota þessa helgi til að baka vatndeigsbollur þar sem bolludagurinn er nú á mánudaginn.

Það hefur ekki verið mín sterkasta hlið að baka. Eina uppskrift kann ég þó utan að. Það er uppskrift að vatnsdeigsbollum sem ég baka án undantekningar helgina fyrir bolludag ár hvert, gjarnan þrefalda uppskrift.  Hér kemur uppskriftin.

60 gr. smjörlíki 2,5 dl. vatn Ögn af salti 120 gr. hveiti 2 egg Smjörlíki, vatn og salt sett í pott, hrært og soðið. Hveitinu hrært út í. Þá er degið kælt þar til það er orðið kalt (ekki volgt). Best er að láta pottinn með deginu fljóta í fullum vaski af köldu vatni. Þegar degið er orðið kalt er það sett í hrærivél og tveimur eggjum bætt í, einu í einu á ca. 2 mín millibili. Deigið í vatnsdeigsbollurnar er þá tilbúið og hentar ágætlega í átta stórar bollur eða 16 litlar eftir smekk. Bollurnar útbúnar og settar á ofnplötu og bakað í ofni við 225 gráður í 20-25 mín. Verði ykkur svo að góðu.

Mikil notkun á heitu vatni

Óvænt ánægja!

Þessi mynd var tekin á þorrablótinu á Eyrarbakka síðasta laugardagskvöld. Skemmtinefnd var með langan og skemmtilegan leikþátt um mannlífið á Eyrarbakka.  Þarna eru Ragna Kristín Jónsdóttir í hlutverki Rauðhettu en Hafþór Oddur Jóhannesson í hlutverki Lýðs Pálssonar safnstjóra sem verður á hennar leið. Sjá nánar á www.eyrarbakki.is

  

Hinn nýji Gúttóslagur?

Ótrúlegt að horfa á þessi ósköp í Sjónvarpinu.  Ég hef ekki séð svona læti í íslenski pólitík áður.  Reyndar létu ýmsir sjálfstæðismenn í Árborg ófriðlega á bæjarstjórnarfundi einum í desember 2006 þegar nýr meirihluti var myndaður. En varla svona.

Hávær mótmæli í Ráðhúsinu

Lék fangavörð

Ég hef séð tvær myndir með Ledger.  Í annari þeirra Monsters Ball átti hann stórleik, reyndar í litlu hlutverki. Hann lék ungan fangavörð sem bugaðist við störf á dauðadeild. Eftirminnilegt.  En ég man ekki hvað hin myndin hét, jú Bræðurnir Grimm. Og etv. hef ég líka séð A Knights Tale  - og jú og hvað lék hann í Casanova líka?  Þær eru þá fjórar bíómyndirnar sem ég hef séð hann leika í eftir allt saman. Brokeback Mountain á ég eftir að sjá. 

Ledger virðist hafa látist af slysförum

Björn Ingi mun koma aftur

Fyrr eða síðar mun Björn Ingi Hrafnsson stíga inn í stjórnmálin aftur.  Enginn skal afskrifa hann þrátt fyrir þessa orrahríð nú um þessar mundir.

Framsóknarmenn slíðri sverðin

Söfn í Skotlandi

Dagana 18. til 25. sept. sl. dvaldi ég í Skotlandi. Fyrst með íslenskum safnamönnum í hinum svonefnda farskóla safnamanna sem starfræktur hefur verið frá 1988 á hinum ýmsustu stöðum á Íslandi - að þessu sinni þó utan skersins og flogið til Skotlands. Að farskóla loknum dagana 21.til25. dvaldi ég ásamt Gurru minni í Roslyn þorpi mjög vinalegu fyrir utan Edinborg. 

Með safnamönnum fræddist ég um starfsemi safna í borgunum Edinborg og Glasgow.  Hin fróðlegasta ferð.  Og ósköp eru nú íslensk söfn lítil miðað við  það sem sjá mátti í Skotlandi.  Allt miklu eldra og stærra í sniðum. Ýmsar hugmyndir fæddust í þessari ferð sem eflaust má vænta að muni sjást í starfsemi íslenskra safna í framtíðinni.  Söfn í Skotlandi gegna mjög mikilvægu samfélagshlutverki og eru ekki bara stofnanir sem safna, rannsaka, varðveita og sýna. Þau hrærast líka mjög mikið í því samfélagi sem þau lifa í.  

Athyglisverðasta safnið sem ég sá í ferðinni var í miðborg Glasgow, safn sem Hörður á Akureyri fann fyrir tilviljun og tókst að draga eins og þriðjung farskólanemenda með sér í skoðunarferð. Safnið heitir Reflex Museum.  Það fjallar um ákveðið fjölmenningarlegt fyrirbæri sem tröllreið öllum heiminum á árunum 1980 til ca. 1990. Höfðar til listgeirans, nánar tiltekið tónlistar.   Í safninu er spiluð úr háværum glymskröttum tónlist sem tilheyrir þessari menningu.  Veggir safnsins eru þakktir frægum einstaklingum sem þekktir voru fyrir að semja og flytja þessa tilteknu tónlist. Má þar nefna A. Ridgelay og G. Michael.  Á skjám mátti sjá hljómsveitir og listamenn sem viðurværi höfðu af þessari list. Sérstakir staðir voru hannaðir og stofnsettir víða um hinn vestræna heim til að spila þessa tilteknu tónlist og voru þar innréttuð sérstök dansgólf  til að dansa undir þessari tilteknu tónlist. Sérstök lýsing einkennir þetta fyrirbæri og kringlóttar glerkúlur snúast iðulega fyrir ofan dansiðkendur. Lýsingin er reyndar mjög óvenjuleg af söfnum að vera, ljós sem blikka í öllum litum og snúast til og frá.  Var því stundum erfitt að lesa hina fáu sýningatexta sem nær eingöngu voru heiti hljómlistarmanna þeirra sem iðkuðu þessa tónlist.  Gjarnan eru barir á þessum tilteknum stöðum sem á alþjóðamáli kallast discoteque.  Reflex Museum er endurgerð slíks staðar að mér virðist sem útskýrir hið sérstaka layout safnsins.  Ég er reyndar ekki alveg viss um að þetta hafi í raun verið safn. Var þetta safn?  Meðfylgjandi myndir sýna mig í vettvangsferðinni á Reflex Museum í Glasgow.

Meira skemmtilegt frá Skotlandsferðinni síðar.

  

Err eða ekki err?

Nú er ég í vandræðum.  Það er orðið "heimildarmynd" eða heimildamynd".  Er err eða er ekki err? Það er stóra spurningin.

Á heimasíðu Kvikmyndamiðstöðvar Íslands titlar Laufey frænka Pál Baldvin sem ráðgjafa heimildamynda - ekki með erri.

Í Mogganum er talað um heimildarmynd með erri í ritdómi eftir Snæbjörn Valdimarsson gagnrýnanda. 

Í íslenskri orðabók er talað um heimildarkvikmynd og heimildarmann með erri.

Ef slegið er inn orðið heimildamynd err-laust á leit.is koma fram 2.261 niðurstöður en þegar á sömu slóð er slegið inn orðið heimildarmynd með erri koma fram 6.622 niðurstöður.

Ég leitaði eftir ráðleggingum Ásmundar Sverris míns gamla íslenskukennara, sem reyndar vill núna gefa íslenska stafsetningu frjálsa! Hann segir að úr því ég sé að fara nota orðið í opinberru plaggi skuli ég þessvegna stafa þetta títtnefnda orð með erri - sem er málvenjan. 

Heimildarmynd verður það heillin mín! Þar hafið þið það kæru lesendur!

Sem betur fer lítill bókstafur!

Ja, mér hálfbrá fyrst þegar ég las fréttina. Eina málsgreinina las ég svona: "Í Húsinu á Eyrarbakka fundust efnisleifar og neysluáhöld en engin fíkniefni."  Er í þessari fornu byggingu, sem nú hýsir safn, ef til vill að finna efnisleifar frá Lambertsenunum sem sátu í Húsinu fyrir 200 árum? Einn þeirra Lambert Lambertsen var nú þekktur fyrir neyslu fíkniefna, þ.e. brennivínsneyslu.

Jæja, en sem beturfer er bara lítið h í fréttinni!

Húsleitir á Stokkseyri og Eyrarbakka

Kotferjutjörnin þurr

Í gamla daga fór ég reglulega með stöng og veiddi silunga í Kotferjutjörninni.  Enginn vissi eiginlega hver átti þessa tjörn því allir virtust veiða þarna, við krakkarnir í Litlu-Sandvík og Stóru-Sandvík og Stekkum einstaka sinnum. Svana frænka átti þá Kotferjuna sem hún erfði eftir föður sinn, langafa minn Guðmund Þorvarðarson í Litlu-Sandvík. Eftir hana eignuðust synir hennar Doddi og Dúddi eyðijörðina en svo háttar held ég til með tjörnina að hún liggur bæði að landi Kotferju og Stóru-Sandvíkur en líklega er tjörnin óskipt eign Sandvíkurtorfunnar og Kotferju. 

Ég brá mér í bíltúr í dag ásamt Kristni syni mínum og ók að tjörninni.  Hún er næstum þurr. Ég hef aldrei séð svona lítið vatn í tjörninni.  Ég tók nokkrar myndir af tjörninni og sömuleiðis stórkostlegri byggingu sem risin er á gamla bæjarhól Kotferju og vakti óskipta athygli mína í fjarlægð. Þar rís sumarhöll dr. Magga Jónssonar arkitekts sem keypti Kotferjuna á hagstæðu verði af frændum mínum þeim Dúdda og Dodda.  Eiginlega ætti þessi eyðijörð í framtíðinni að heita Kastalaferja.